Teatral leik
TEATER
En annen manns død
Regi:Håvard Paulsen
Framført av Studentersamfundets Interne Teater (SIT)
UKA 05 - Studentersamfundet i Trondhjem
I ein film-noir-setting freistar studentane å leike seg med ulike dramatiske uttrykk.
Då Studentersamfundets Interne Teater gjorde ei nattframsyning første gong for ti år sia, var det ein liten teatersensasjon. Det var særs nyskapande, og utruleg godt. I åra etter har nattframsyninga vore SIT sin eksperimentelle leikegrind under UKA, men med ganske vekslande resultat. I år har forfattarane laga ei oppsetting i kryssinga mellom Dashiell Hammett og Samuel Beckett. Som bakteppe for å leike seg med teatrale ytringar og dramatiske effektar har dei lagt ein hardkokt krim der det meste er usagt, men der vi etter kvart får innblikk i kompliserte intriger, trekantar og skjelsettande forhistorier. Vi går rett inn i handlinga mot slutten, og får etter det rulla opp historia lag for lag som ein Ibsensk lauk. Replikkane er korthogde, scenografien naken og handlinga blir stykka opp i eit utal scener eller tablå. Historia er ikkje spesielt god, og eigentleg heilt uinteressant. For meg var dette i staden ein parafrase over ulike dramatiske verkemiddel og uttrykk. Leikent utforskar dei fem på scena forskjellige dramaturgiske og sceniske teknikkar og knep.
Men produksjonen har og alvorlege problem. Han er skjemma av ujamt spel, og av at sceneskifta var for mange og usynkrone. Litt strammare regi og noko betre personinstruksjon hadde gjort seg. Medan eg sat i salen, tenkte eg at dette ikkje var så veldig bra, men nokre teateroppsettingar har meir ettersmak enn andre. Dette er ei slik ei som blir betre di meir eg ser attende på ho. Ho utfordra publikum og sette assosiasjonane i sving. Kanskje skal ein ikkje krevje meir?
Amund Grimstad
En annen manns død
Regi:Håvard Paulsen
Framført av Studentersamfundets Interne Teater (SIT)
UKA 05 - Studentersamfundet i Trondhjem
I ein film-noir-setting freistar studentane å leike seg med ulike dramatiske uttrykk.
Då Studentersamfundets Interne Teater gjorde ei nattframsyning første gong for ti år sia, var det ein liten teatersensasjon. Det var særs nyskapande, og utruleg godt. I åra etter har nattframsyninga vore SIT sin eksperimentelle leikegrind under UKA, men med ganske vekslande resultat. I år har forfattarane laga ei oppsetting i kryssinga mellom Dashiell Hammett og Samuel Beckett. Som bakteppe for å leike seg med teatrale ytringar og dramatiske effektar har dei lagt ein hardkokt krim der det meste er usagt, men der vi etter kvart får innblikk i kompliserte intriger, trekantar og skjelsettande forhistorier. Vi går rett inn i handlinga mot slutten, og får etter det rulla opp historia lag for lag som ein Ibsensk lauk. Replikkane er korthogde, scenografien naken og handlinga blir stykka opp i eit utal scener eller tablå. Historia er ikkje spesielt god, og eigentleg heilt uinteressant. For meg var dette i staden ein parafrase over ulike dramatiske verkemiddel og uttrykk. Leikent utforskar dei fem på scena forskjellige dramaturgiske og sceniske teknikkar og knep.
Men produksjonen har og alvorlege problem. Han er skjemma av ujamt spel, og av at sceneskifta var for mange og usynkrone. Litt strammare regi og noko betre personinstruksjon hadde gjort seg. Medan eg sat i salen, tenkte eg at dette ikkje var så veldig bra, men nokre teateroppsettingar har meir ettersmak enn andre. Dette er ei slik ei som blir betre di meir eg ser attende på ho. Ho utfordra publikum og sette assosiasjonane i sving. Kanskje skal ein ikkje krevje meir?
Amund Grimstad
innlegg av Amund Grimstad på
18:59
<< Startsiden